Oficja własne

Piątek przed Popielcem
UROCZYSTE WSPOMNIENIE MĘKI JEZUSA CHRYSTUSA
Tytuł Zgromadzenia
Uroczystość

I NIESZPORY – WEZWANIE – GODZINA CZYTAŃ – JUTRZNIA – MODLITWA W CIĄGU DNIA – II NIESZPORY

Nasz święty Założyciel w liście z 27 września 1758 roku zachęcał niektórych zakonników, aby ułożyli oficjum na uroczystość Męki Pańskiej. Tekst zredagował o. Tomasz Struzzieri i wydaje się, że to on miał największy udział w doborze części z tekstu oryginalnego. Zgodnie z wolą papieża Klemensa XIV zajęto się najpierw rozpowszechnianiem oficjum w całym Kościele, co spowodowało opóźnienie jego zatwierdzenia. Dokonano tego dopiero 10 stycznia 1776 roku, po śmieci naszego Założyciela. Jako tytuł naszego Zgromadzenia oficjum było odprawiane zawsze uroczyście, z odpowiednią oktawą.

Oficjum obejmuje całe misterium Męki Pańskiej w jego najszerszym wymiarze dla podkreślenia w celebracji uniwersalności cierpień Chrystusa wypełniającego w ten sposób wolę Ojca. Oto trzy główne cele oficjum: celebrować zbawcze działanie Boga Ojca, który posłał swego jedynego Syna, aby odkupił nas przez śmierć na krzyżu; pomóc nam, byśmy stale mieli w pamięci i czcili ten największy dowód miłości; pobudzić nas do dawania świadectwa i współdziałania, aby każdy człowiek otrzymał owoce odkupienia.

godzina czytań

K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.

Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.

HYMN
Sław, języku, bój chwalebny,
Dzieje walki niezrównanej,
I opiewaj triumf krzyża
Hymnem pełnym uwielbienia,
Na nim bowiem Odkupiciel
Był zabity, lecz zwyciężył.

Gdy praojciec zbuntowany
Wziął w swe usta zgubny owoc,
Uległ śmierci w nim ukrytej;
Wtedy Stwórca się zmiłował,
Wybierając nowe drzewo,
By dawnego zniszczyć skutki.

Postanowił Bóg wszechmocny
Dla ratunku wszystkich ludzi,
Aby szatan, ojciec kłamstwa,
Był zwiedziony swym podstępem;
To zaś, czym nas wróg poraził,
Było naszym uzdrowieniem.

Kiedy czas już się wypełnił
I nastała pora święta,
Ojciec posłał swego Syna,
Stworzyciela całej ziemi,
Który z łona dziewiczego
W ludzkiej zrodził się postaci.

On, przeżywszy między nami
Jako człowiek lat trzydzieści,
Z własnej woli przyjął mękę;
Wypełniając zbawcze dzieło,
Na krzyżowej zawisł belce,
Jak baranek przebłagalny.

Cześć niech będzie Bogu Ojcu
I Synowi Jedynemu
Razem z Duchem równym Obu;
Chwała Bogu w Trójcy Świętej,
Który darzy nas i chroni
Swoją łaską miłosierną. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Nie mam już wyglądu człowieka: * jestem pośmiewiskiem i szyderstwem dla mojego ludu, / mówi Pan.

Psalm 2
Dlaczego się burzą narody, *
czemu ludy żywią daremne zamysły?
          Buntują się królowie ziemi †
          i władcy wraz z nimi spiskują *
          przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
„Stargajmy ich pęta, *
a więzy precz odrzućmy od siebie!”
          Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, *
          Pan się z nich naigrawa,
A potem do nich mówi w gniewie swoim *
i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:
          „Oto Ja ustanowiłem swego Króla *
          na Syjonie, świętej górze mojej”.
Wyrok Pański ogłoszę: †
On rzekł do mnie: „Tyś jest moim Synem, *
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
          Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
          i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządził, *
skruszysz ich jak gliniane naczynie”.
          A teraz, królowie, zrozumcie, *
          nauczcie się, sędziowie ziemi:
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy,
          Bo jeśli gniewem zapłonie, wejdziecie na drogę zagłady, †
          gdyż gniew Jego prędko wybucha. *
          Szczęśliwi wszyscy, którzy Mu ufają.

Ant. Nie mam już wyglądu człowieka: * jestem pośmiewiskiem i szyderstwem dla mojego ludu, / mówi Pan.

2 ant. Przebodli moje ręce i nogi, * policzyć mogę wszystkie kości moje.

Psalm 22, 2-23
Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił? *
Daleko jesteś, mój Wybawco, od mych próśb i wołania.
          Boże mój, wołam we dnie, lecz nie odpowiadasz,*
          wołam i nocą, lecz nie znajduję spokoju.
A przecież Ty mieszkasz w świątyni, *
Chwało Izraela.
          W Tobie nasi ojcowie ufność pokładali, *
          zaufali Ci, a Tyś ich uwolnił.
Do Ciebie wołali i zostali zbawieni, *
ufali Tobie i nie zaznali wstydu.
          Ja zaś jestem robak, a nie człowiek,*
          pośmiewisko dla ludzi i wzgarda pospólstwa.
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, *
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami.
          „Zaufał Panu, niech go wyzwoli,*
          niech go ocali, jeśli go miłuje”.
To Ty mnie wydobyłeś z łona matki,*
Tyś mnie przy jej piersi uczynił bezpiecznym.
          Tobie od urodzenia zostałem oddany, *
          od wyjścia z łona matki jesteś moim Bogiem.
Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko *
i nie ma nikogo, kto by mi dopomógł.
          Otoczyło mnie stado byków, *
          osaczają mnie byki Baszanu.
Rozwierają przeciwko mnie paszcze, *
jak drapieżny lew, który ryczy.
          Siły uszły ze mnie jak woda,*
          rozluźniły się wszystkie kości moje.
Serce w wosk się zamienia *
i topnieje w moim wnętrzu.
          Gardło me wyschło jak skorupa, †
          język mój przywarł do podniebienia *
          i położyłeś mnie w prochu śmierci.
Sfora psów mnie opadła, *
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
          Przebodli moje ręce i nogi, *
          policzyć mogę wszystkie kości moje.
A oni na mnie patrzą, sycąc się mym widokiem, †
dzielą między siebie moje szaty *
i los rzucają o moją suknię.
          Ty zaś, Panie, nie stój z daleka, *
          Pomocy moja, śpiesz mi na ratunek!
Ocal od miecza moje życie, *
duszę moją jedyną wyrwij z psich pazurów.
          Wybaw mnie z lwiej paszczęki *
          i mnie biednego od rogów bawolich.
Będę głosił swym braciom Twoje imię*
i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych.

Ant. Przebodli moje ręce i nogi, * policzyć mogę wszystkie kości moje.

3 ant. Gdy zostanę nad ziemię wywyższony, * pociągnę wszystkich do siebie.

Psalm 38
Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie *
ani mnie nie karz w swej zapalczywości.
          Utkwiły bowiem we mnie strzały Twoje *
          i Twoja ręka zaciążyła nade mną.
Z powodu Twego gniewu nic nie ma zdrowego w mym ciele, *
nic nietkniętego w kościach na skutek grzechu mojego.
          Bo winy moje przerosły moją głowę *
          i przygniatają mnie ciężkim brzemieniem.
Moje rany cuchną i ropieją *
z powodu mojego szaleństwa.
          Przybity i zgarbiony, *
          przez cały dzień chodzę smutny.
Bo ogień trawi lędźwie moje *
i w moim ciele nic nie ma zdrowego.
          Złamany i bardzo wyczerpany *
          jęczę, bo drży moje serce.
Znasz, Panie, wszystkie me pragnienia *
i jęk mój nie skryje się przed Tobą.
          Trzepocze się we mnie serce i z sił opadłem, *
          i nawet gaśnie światło moich oczu.
Stronią od mej choroby sąsiedzi i przyjaciele, *
a moi bliscy trzymają się z daleka.
          Ci, którzy czyhają na me życie, zastawiają sidła, †
          pragną mojej zguby, którzy źle mi życzą *
          i przez dzień cały obmyślają podstępy.
A ja nie słucham, tak jak człowiek głuchy, *
jestem jak niemy, co ust nie otwiera.
          Stałem się jak człowiek, który nie słyszy *
          i brak mu w ustach odpowiedzi.
Bo Tobie ufam, Panie, *
Ty, Panie, Boże mój, odpowiesz.
          Mówię bowiem: „Niech się ze mnie nie cieszą,*
          gdy chwieje się ma noga, niech się nade mnie nie wynoszą”.
Bo jestem bardzo bliski upadku, *
a ból mój zawsze jest przy mnie.
          Ja przecież wyznaję moją winę, *
          a grzech mój przejmuje mnie trwogą.
Silni są ci, którzy są mi przeciwni bez powodu, *
i liczni, którzy mnie niesłusznie nienawidzą.
          Ci, którzy za dobro złem odpłacają, *
          za to mi grożą, że za dobrem idę.
Panie, Ty mnie nie opuszczaj, *
Boże mój, nie oddalaj się ode mnie!
          Spiesz mi na pomoc, *
          Panie, zbawienie moje.

Ant. Gdy zostanę nad ziemię wywyższony, * pociągnę wszystkich do siebie.

K. Został złożony na ofiarę, bo tak chciał.
W. Dzięki Jego ranom zostaliśmy uzdrowieni.

I CZYTANIE
Z Listu św. Pawła do Rzymian     5, 8-11. 17-21 6, 1-11

Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska

Bracia, Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to, ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie.

Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa. A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.

Natomiast Prawo weszło, niestety, po to, by przestępstwo jeszcze bardziej się wzmogło. Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska, aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.

Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! Jeżeli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal? Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.

Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu.

Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.

RESPONSORIUM     por. Iz 53, 2-5
W. Oto zobaczyliśmy, że nie ma On wdzięku ani też blasku; nie ma już wyglądu człowieka. * On wziął na siebie nasze grzechy i cierpi za nas.
K. On się obarczył naszym cierpieniem; dźwiga nasze boleści. W. On wziął na siebie nasze grzechy i cierpi za nas.

II CZYTANIE
Z listów św. Pawła od Krzyża, kapłana
(Lett. t. I ss. 616-617. 655.671.695)

Będziesz dobrym uczniem Jezusa ukrzyżowanego, jeśli zdołasz się przyoblec w Jego cnoty

Kto chce być świętym, ten znajduje upodobanie w wiernym naśladowaniu Boskiego przykładu Jezusa Chrystusa, bycie hańbą wobec ludzi i poniżeniem przed ludem, ponieważ uznaje się winnym obrazy Majestatu Boga, jako że zgrzeszył.

O, jakże szczęśliwa jest dusza przyobleczona w Jezusa Chrystusa i cała przeniknięta Jego świętą męką, cała zanurzona i pogrążona w bezbrzeżnym morzu Bożej miłości, gdzie wolna od wszelkich rzeczy tego świata odpoczywa na łonie umiłowanego Dobra! W taki oto BOSKI sposób działa Pan w duszach pokornych, które trwają w wewnętrznym skupieniu nawet pośród zgiełku bieżących wydarzeń.

Proszę was, jak tylko mogę, byście korzystali z tej Bożej wiedzy, której was uczy Boski Mistrz, Jezus Chrystus, w szkole swej najświętszej męki, gdy ją rozważacie z wiarą i miłością. W tej Bożej szkole winniście nauczyć się pokory serca, umiłowania własnej nicości, cierpienia w cichości i z nadzieją, dobroci i łagodności, uległości i posłuszeństwa.

Troszczcie się przeto, by oddawać chwałę Boskiemu Mistrzowi, wykorzystując Jego święte nauki i stosując je w potrzebie. Będziecie dobrymi uczniami, jeśli będziecie przyobleczeni w cnoty Jezusa Chrystusa. I On was z pewnością przyoblecze, jeśli będziecie bardzo pokorni, dalecy od wszystkiego, co nie jest Bogiem, i tak ukryci dla stworzeń, że nikt nie zdoła wykraść wam skarbu. Zalecam wam wewnętrzne skupienie. Pamiętajcie, że dusze wasze są żywą świątynią Najwyższego. Trwajcie wewnątrz siebie, zamknijcie drzwi przed wszelkim stworzeniem, bądźcie w wewnętrznej samotności, przyobleczeni w święte cierpienia Jezusa, i odpoczywajcie w Jego Boskim boku, który jest ogniskiem świętej miłości.

Rozważajcie ze słodkim ożywieniem wiary wasze cierpienia, poddawszy się Bożej woli, niezłomnie wierząc, że od wieków podoba się Bogu, iż kroczycie tą trudną drogą, by upodobnić się do Jezusa. Ożywiajcie wasze serca miłymi uczuciami, mówiąc na przykład: Tak, Ojcze, ponieważ tak się podoba Twojemu Boskiemu Majestatowi (por. Mt 11, 26). O drogocenna wolo mojego Boga! O słodka i najświętsza wolo! Tak, o mój dobry Boże, pragnę tego, czego Ty chcesz, w życiu, w śmierci, w czasie i w wieczności!

RESPONSORIUM    1 Kor 1. 18.23
W. Nauka krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, * Mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.
K. My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan. W. Mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.

Albo: 

Kazanie Św. Augustyna, biskupa
(Sermo 218/B, 1 [Guelf. 2], NBA 32/1, ss. 289-291)

Męka Pańska

Uroczyście świętujemy dziś wielki i niewysłowiony sakrament Męki Pańskiej. Jest on wprawdzie obecny każdego dnia we Mszy świętej, w której uczestniczymy, na naszych ustach i na naszym czole, ponieważ, przywoływany nieustannie także zmysłami naszego ciała, pozostaje zawsze obecny w sercu. Ale ta doroczna uroczystość znacznie bardziej pobudza nasz umysł do pamiętania o tak wielkiej sprawie. W ten sposób to, czego wiele lat temu dokonali w określonym miejscu bezbożni Żydzi i co było dla ich okrutnych oczu widowiskiem, jest teraz oglądane na całym świecie oczami wiary, jakby się dokonało dzisiaj. Jeśli tamci patrzyli z satysfakcją na to, czego dokonali z takim okrucieństwem, to z ileż większą radością przeżywamy na nowo w naszych sercach z pomocą pamięci to, w co żarliwie wierzymy. Skoro tamci napawali się widokiem owocu swej niegodziwości, o ileż bardziej my z radością będziemy pamiętali owoc naszego zbawienia.

Albowiem w tym samym wydarzeniu, podczas gdy uwydatniały się bezeceństwa, których oni dokonywali, jednocześnie były wymazywane te, które my w przyszłości mieliśmy popełnić. I dlatego, żywiąc odrazę do ich ówczesnych nikczemności, cieszymy się, że zostały nam odpuszczone nasze. Oni – bezbożnicy, my – uczestnicy uroczystości. Oni tłoczący się, by się znęcać, my, by być posłusznymi. Oni patrzyli urągając, my padamy na twarz, by adorować.

Dlatego Chrystus ukrzyżowany jest dla niewierzących zgorszeniem i głupstwem, dla nas zaś mocą Bożą i mądrością Bożą. To właśnie jest owa słabość Boża, która przewyższa mocą ludzi, i owo głupstwo Boże. które przewyższa mądrością ludzi.

Następne wydarzenia wyjaśniły lepiej te sprawy. W tamtym momencie bowiem czyż nieprzyjaciele w swojej złości nie pragnęli przede wszystkim zniszczyć na ziemi pamięci o Nim? A tymczasem Ten, który został ukrzyżowany przez jeden naród, obecnie jest w sercu wszystkich narodów; zabity przez jeden lud, jest teraz uwielbiany przez wszystkie ludy.

Tak więc, najdrożsi, obchodzimy ten dzień z nabożeństwem godnym dorocznego święta. Niech jednak krzyż Chrystusa pozostanie naszym zyskiem nie tylko jeden raz w roku, ale przez ciągłe uświęcanie.

RESPONSORIUM     2Kor 5, 14.15; Rz 8, 32
W. Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że jeden umarł za wszystkich, * Abyśmy nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał.
K. Bóg nie oszczędził własnego Syna, ale Go za nas wszystkich wydał. W. Abyśmy nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał.

HYMN
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
          Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
          wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
          Tobie Cherubini i Serafini
          nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
          Pełne są niebiosa i ziemia
          majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
          Ciebie wychwala
          Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
          Ojca niezmierzonego majestatu,
          godnego uwielbienia, prawdziwego
          i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
          Tyś Królem chwały, o Chryste,
          Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
          Ty, skruszywszy żądło śmierci,
          otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
          Ty przyjdziesz jako Sędzia:
          tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
          Policz ich między świętych Twoich
          w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
          I rządź nimi,
          i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
          I wysławiamy imię Twe na wieki,
          na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
          Zmiłuj się nad nami, Panie,
          zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
          W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
          nie będę zawstydzon na wieki.

Modlitwa:
Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty dałeś ludziom jako wzór Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, który stał się człowiekiem i uniżył siebie aż do śmierci na krzyżu. Spraw, abyśmy obchodząc uroczyste Wspomnienie Jego męki, zawsze pamiętali o tym największym dowodzie Jego miłości i zasłużyli na udział w chwale Jego zmartwychwstania. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.

jutrznia

K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.

Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.

HYMN

Miotany boleścią duszy
Pod karą śmierci się zniża,
Cierpi w okropnej katuszy
Zbawca przybity do krzyża.

Ręce, nogi rozdzierały
Srogim gwoździem srogie katy;
Pluszczący ranami cały,
Krwi świętej przywdział szkarłaty.

Syn się modli, woła, kona,
Odbił się cios Matce w duszy;
Boleść ich niewysłowiona
Jakich serc twardych nie skruszy?

Rozpadły się groby, skały
I cały świat się przelęka,
Lądy i morza zadrżały,
Zasłona w Kościele pęka.

Słońce i niebieskie strony
Zaćmiły z żalu swe lice,
O, płaczcie, męże i żony,
Starce, dziatki i dziewice!

O Ty, miłości Ofiaro,
Jezu, spłacasz nasze długi,
Za nas podjętą krwi karą
Usynawiasz grzeszne sługi.

Tyś nasz pokój i wesele,
Życie i wsparcie w potrzebie;
Bądź wodzem i światłem w ciele,
Nagrodą i wieńcem w niebie. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Wejdźmy na górę Pana, * On nas nauczy mądrości krzyża.

Psalm 63, 2-9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki

Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
          Ciało moje tęskni za Tobą, *
          jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
          Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
          więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
          Moja dusza syci się obficie, *
          a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
          Bo stałeś się dla mnie pomocą *
          i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
„Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera”.

Ant. Wejdźmy na górę Pana, * On nas nauczy mądrości krzyża.

2 ant. Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu, * bo On życiem obdarzył naszą duszę. Alleluja.

Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)

Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
          Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
          błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
          Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
          błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
          Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
          błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
          Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
          błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
          Niech ziemia błogosławi Pana, *
          niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
          Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
          błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
          Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
          błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
          Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
          błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
          Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
          chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
          Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
          pełen chwały i wywyższony na wieki.

Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.

Ant. Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu, * bo On życiem obdarzył naszą duszę. Alleluja.

3 ant. Jezus Chrystus nas umiłował * i obmył nas od wszelkiego grzechu / we krwi swojej.

Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
          Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
          a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
          Bo Pan swój lud miłuje, *
          pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
          Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
          a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
          Aby ich królów zakuć w kajdany, *
          a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Jezus Chrystus nas umiłował * i obmył nas od wszelkiego grzechu / we krwi swojej.

CZYTANIE     1 Kor 1, 22-25

Bracia, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Jezus Chrystus uniżył siebie, * Stawszy się posłusznym aż do śmierci.
W. Jezus Chrystus uniżył siebie, * Stawszy się posłusznym aż do śmierci.
K. Aż do męki na krzyżu.
W. Stawszy się posłusznym aż do śmierci.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Jezus Chrystus uniżył siebie, * Stawszy się posłusznym aż do śmierci.

PIEŚŃ ZACHARIASZA    Łk 1, 68-79

Ant. do pieśni Zachariasza Wszyscy, co drogą zdążacie, * przyjrzyjcie się i zobaczcie, / czy jest boleść podobna do tej, / co mnie przytłacza.

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
          I wzbudził dla nas moc zbawczą *
          w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
          Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
          i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
          Na przysięgę, którą złożył *
          ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
          W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
          po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
          Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
          przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
          By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
          aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Wszyscy, co drogą zdążacie, * przyjrzyjcie się i zobaczcie, / czy jest boleść podobna do tej, / co mnie przytłacza.

PROŚBY

Chwalmy i błogosławmy Chrystusa, naszego Odkupiciela, który Bogu ofiarował samego siebie na krzyżu, jako Pośrednik Nowego Przymierza. Do Niego zanośmy nasze modlitwy:
Chryste, który umarłeś za nas na krzyżu, wysłuchaj nas.

Chryste, nasz Panie i Mistrzu, Ty stałeś się dla nas posłuszny aż do śmierci i to śmierci krzyżowej,
— naucz nas ustawicznego posłuszeństwa woli Ojca.

Chryste, nasze życie, Ty, umierając na drzewie krzyża, pokonałeś śmierć i piekło,
— pozwól nam z Tobą umierać, abyśmy z Tobą powstali do życia.

Chryste, nasz Królu, Ty stałeś się pośmiewiskiem ludzi i jak robak byłeś zdeptany,
— naucz nas naśladować Twoją zbawienną pokorę.

Chryste, nasze zbawienie, Ty oddałeś za nas życie jako za umiłowanych braci,
— spraw, abyśmy darzyli się nawzajem tą samą miłością.

Chryste, nasz Odkupicielu, Ty rozłożyłeś ręce na krzyżu, aby pociągnąć do siebie ludzi wszystkich wieków,
— zgromadź w swoim wiekuistym królestwie rozproszone dzieci Boże.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty dałeś ludziom jako wzór Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, który stał się człowiekiem i uniżył siebie aż do śmierci na krzyżu. Spraw, abyśmy obchodząc uroczyste Wspomnienie Jego męki, zawsze pamiętali o tym największym dowodzie Jego miłości i zasłużyli na udział w chwale Jego zmartwychwstania. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Jeśli kapłan lub diakon przewodniczy oficjum, zwraca się do wiernych ze słowami:
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący: Ojciec i Syn, † i Duch Święty.
W. Amen.

Jeśli wierni mają się rozejść, dodaje się wezwanie:
K. Idźcie w pokoju Chrystusa.
W. Bogu niech będą dzięki.

W razie nieobecności kapłana lub diakona oraz w oficjum odmawianym przez jedną tylko osobę, kończy się tę Godzinę słowami:
Niech nas Bóg błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego. W. Amen.