Idea św. Pawła od Krzyża, by zebrać towarzyszy we wspólnocie przenikniętej modlitwą i opartej na Ewangelii, która kształtuje apostołów głoszących życiem i słowem Jezusa Ukrzyżowanego, pomimo trzech wieków nie straciła swojej aktualności. Jeśli zresztą dobrze przyjrzymy się warunkom, w jakich przyszło żyć i funkcjonować pierwszym pasjonistom, to spostrzeżemy wiele podobieństw do naszych czasów: duchowe ubóstwo, zagubienie ludzi prostych pośród wielu prądów filozoficznych i ideologii, odrzucający wiarę racjonalizm, letniość i przeciętność w życiu religijnym, niepokoje społeczne. Wobec tych wyzwań Założyciel wskazuje na miłość Bożą objawioną w Krzyżu Chrystusa.
Ewangeliczny styl życia na wzór apostołów oraz rozważanie i głoszenie nadziei odkupienia, jaką niesie męka i zmartwychwstanie Chrystusa, stały się fundamentem misji pasjonistów. Pomimo upływu czasu i zmieniających się warunków życia podstawowe elementy powołania św. Pawła od Krzyża nadal są obecne w codziennym życiu i apostolacie jego duchowych synów na całym świecie. Obecnie ponad 1700 pasjonistów pracujących w 62 krajach na 7 kontynentach realizuje to powołanie poprzez wszelkie możliwe dzieła apostolskie odpowiadające naszym zdolnościom i naszym czasom.
Męka Jezusa Chrystusa, największe i zdumiewające dzieło Bożej Miłości, jest też najskuteczniejszym środkiem zaradczym przeciw temu złu.
Nasz założyciel był mężem wielkiej modlitwy, kładł nacisk na jej wagę tak w słowach jak i przez przykład. Pragnął, aby jego naśladowcy modlili się nieustannie, a nasze wspólnoty były miejscami odpowiednimi do intymniejszego doświadczania Boga i stawały się prawdziwymi szkołami modlitwy. Nauczył nas żyć wewnętrznym i zewnętrznym milczeniem, które zapewnia wewnętrzny spokój i pokój duszy tak potrzebne dla ducha modlitwy, uwalnia od trosk i uspokaja w nas sprzeczne głosy codziennych wymogów.
Realizując te dwa wielkie wezwania św. Pawła od Krzyża, każdego dnia gromadzimy się rano, w południe i wieczorem w kaplicy, by wspólnie sprawować Liturgię Godzin, nabożeństwa oraz rozmyślać o Męce Pańskiej. Ponieważ całe nasze życie jest związane więzami braterskiej miłości dzielimy wzajemnie swoje troski i radości spotykając się na wspólnych posiłkach i rekreacji. Wspólnotowy wymiar naszego życia to także dzielenie się pracami i obowiązkami jakie zostały nam powierzone przez przełożonych.
Naśladowanie Chrystusa Ukrzyżowanego jest drogą odkrywania prawdziwego Boga w osobistej modlitwie. W medytacji odpowiadamy osobiście na zachętę, aby naszymi uczynić myśli Chrystusa. Dzięki niej jesteśmy zakorzenieni i utwierdzeni w miłości, jaką Bóg nas miłuje w Chrystusie. Osobista medytacja jest koniecznym uzupełnieniem naszej modlitwy wspólnotowej. W szczególny sposób pobudza ducha modlitwy w naszym życiu codziennym i codziennej pracy.