Drodzy Bracia, Siostry i Przyjaciele Rodziny Pasjonistowskiej,
przyjmijcie moje braterskie pozdrowienie, na początek tego Wielkiego Postu – drogi, której celem jest nasze nieustanne i coraz głębsze zaangażowanie w odpowiadanie na wezwanie Jezusa do NAWRÓCENIA: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» (Mk 1,15).
Wezwanie do nawrócenia jest duchową zachętą do odnowy umysłu i serca, kształtowanych przez wartości ewangeliczne. Czas ten jest okazją do pogłębienia naszego powołania, cytując słowa piosenki Godspell: “Aby widzieć Cię wyraźniej; kochać Cię mocniej; z każdym krokiem być bliżej Ciebie, dzień po dniu.”
Ze względu na ułomność natury ludzkiej, musimy zdać sobie sprawę, że nawrócenie – odnowa umysłu i serca – powinno stać się codzienną, stałą potrzebą… oraz, że jest to łaska pochodząca od naszego cierpliwego i kochającego Boga; dana za darmo każdemu, kto szczerze poszukuje tej „drogocennej perły”. Nie odbywa się to jednak bez wysiłku z naszej strony. Wezwanie do nawrócenia i pokuty jest zawsze osadzone w kontekście naszej relacji z Bogiem: zaproszenie i odpowiedź – dwustronne zaangażowanie.