Zmarł o. Ludwik Stefański CP

Ojciec Ludwik Stefański (imię chrzcielne Stefan) urodził się 3 maja 1941 roku w Mchowie. Po zakończeniu edukacji w Zasadniczej Szkole Metalowej w Przasnyszu, wstąpił do Zgromadzenia Pasjonistów w 1956 roku i uczył się jeszcze przez rok w Niższym Seminarium OO. Pasjonistów, by zdobyć wykształcenie ogólne konieczne do rozpoczęcia studiów filozoficzno-teologicznych. Habit przyjął w 1958 rozpoczynając nowicjat. Otrzymał wówczas zakonne imię Ludwik od Matki Bożej Niepokalanej. Studia filozoficzne odbywał w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Kapucynów w Łomży, gdzie studiowali wówczas pasjoniści. Śluby wieczyste złożył w 1962 roku. Sakrament święceń w stopniu prezbitera o. Ludwik przyjął w roku 1966. Pierwszą wspólnotą neoprezbitera był Przasnysz. W 1973 roku został przeniesiony na krótko do Warszawy, a następnie do Łodzi, gdzie pełnił funkcję wikariusza parafii. W 1975 został konsultorem i ekonomem prowincjalnym, przenosząc się tym samym do Przasnysza do domu prowincjalnego. Pełnił wówczas również funkcję dyrektora kleryków kończących szkołę średnią przy klasztorze oraz ekonoma i wikariusza wspólnoty. W następnych latach posługiwał w Rawie i Łodzi, w której prze dziesięć lat (od 1984 do 1994 r.) był przełożonym i proboszczem. Następnie przez 4 lata posługiwał w Wiśle. W 1998 został przełożonym i proboszczem w Sadowiu, później również dyrektorem domu rekolekcyjnego. W 2002 ponownie wezwano go do Łodzi, gdzie był proboszczem do 2006. W tym czasie doprowadził do ukończenia i konsekracji kościoła M.B. Bolesnej na Teofilowie. Jako emeryt został skierowany do Sadowia, gdzie posługiwał aż do roku 2019, gdy dla lepszej opieki zdrowotnej został skierowany do infirmerii w Łodzi. W związku z ciężką chorobą, wiele miesięcy w ostatnim czasie spędził w szpitalach w Ostrowie Wlkp. i Łodzi. Odszedł do Pana dnia 15 maja 2020 roku, po kilkudniowym pobycie w szpitalu.

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,

a światłość wiekuista niechaj mu świeci.

Niech odpoczywa w pokoju.