Konieczne jest zatem wyjście na ulice, place i zaułki świata, aby nie stać się zalęknionym i spleśniałym, a także jako dowód radosnej i owocnej wiary. Jednak takie wyjście może być skuteczne tylko wtedy, gdy wypływa z pełni miłości do Boga i ludzkości, przeżywanej w życiu kontemplacyjnym, w braterskich relacjach wspólnoty oraz we wzajemnym wsparciu – życie kontemplacyjne i relacje wspólnotowe. Nie odchodźcie od życia kontemplacyjnego: macie bogate doświadczenie życia kontemplacyjnego – i to w taki sposób, że idziecie razem, doświadczając obecności Pana pośród was.
Potrzebujemy „wydarzeń ewangelizacyjnych”, które ukazują „wzniosłe piękno Osoby Chrystusa wraz z obliczem Kościoła, który jest atrakcyjny, gościnny i zdolny do zaangażowania”, to sugestia Papieża. Niezbędne jest do tego „ciągłe zakorzenienie w modlitwie i Słowie Bożym”. Dla Pasjonistów istotne jest zwłaszcza „wycofanie na modlitwę i kontemplację, czasem kilka miesięcy, a czasem codziennie lub przez część dnia”.
Paweł od Krzyża nazwał śmierć Jezusa „drzwiami do wejścia w intymność modlitwy i zjednoczenia z Nim, szkołą wszystkich cnót, siłą, która czyni człowieka zdolnym do znoszenia każdego cierpienia”, „najwyższym przejawem miłości Boga” – przypominał Papież. Dlatego ten święty chciał zgromadzić towarzyszy, „którzy byliby zanurzeni w kontemplacji” miłości, która nie jest znana i nie jest doceniana, gotowych „do jej głoszenia”. Stąd zaproszenie Franciszka skierowane do zakonników, aby zaangażowali się w ten sposób szczególnie w dzisiejszym świecie.
Pasjoniści wiedzą również, jak głosić obecność Zmartwychwstałego Ukrzyżowanego w cierpieniach naszych czasów. Znamy jego ogrom i spustoszenie w ubóstwie, w wojnach, w jękach stworzenia, w przewrotnej sile, która tworzy podziały między ludźmi i odrzuca słabych. Uczyńmy wszystko, co możliwe, aby ból naszych braci i sióstr nie pozostał bez znaczenia i nie stał się marnotrawstwem człowieczeństwa i rozpaczą.
Spoglądając w kierunku Jubileuszu, którego otwarcie już wkrótce nastąpi, Papież przypomniał również temat nadziei, która „ma szczególny związek z charyzmatem Pasjonistów” i której „teologicznym uzasadnieniem jest śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa”. Franciszek podkreślił, że „krew i woda wypływające z Jego serca mówią, że poza śmiercią trwa życie” i że „miłość rozlewa się na ludzkość w darze Ducha, udzielając się z mocą, której nikt nie jest w stanie zniwelować”. Do tego wszystkiego kieruje nas nadzieja.
Jeśli nic nie może stłumić w człowieku zdolności do kochania, to nic nie jest stracone, wszystko znajduje sens i wartość, wszystko jest zbawione. Na tej pewności wiary opiera się nadzieja.
Na koniec Papież wskazał pasjonistom na „troskliwość Maryi Dziewicy” i wezwał ich, aby żyli „swoją konsekracją i misją, świadomi pilnej potrzeby szerzenia orędzia zbawienia.
Nie jest to pośpiech zegara, krónos, ale łaski, kairós, miłości, która biegnie, aby osiągnąć swój cel, tak jak fala morska spieszy się, aby dotknąć brzegu.
W ostatnich słowach Ojciec Święty poprosił o modlitwę w jego intencji i udzielił Apostolskiego Błogosławieństwa.
Źródło: https://www.vaticannews.va/it/papa/news/2024-10/papa-passionisti-dolore-poverta-guerra-amore-dio-missione.html
Poniżej prezentujemy całe przemówienie Ojca Świętego:
